“İnsanlar,” dedi küçük prens, “ne aradıklarını bilmeden hızlı trenlere doluşuyorlar. Endişe ve telaşla, aynı yerde dönüp duruyorlar.” Bir an durakladıktan sonra ekledi: “Çektikleri sıkıntıya değmez bu.”

“Ne kadar garip” dedim küçük prense, “her şey hazır durumda. Makara, kova, ip, hepsi hazır.” Güldü. Makarayı çevirmeye koyuldu. Uzun süredir çalışmamaktan paslanmış olan makara, inlemeye başladı.
“Duyuyor musun?” dedi küçük prens. “Kuyuyu uyandırdık. O da şarkı söylemeye başladı…”
Küçük Prens

İnsanlık aradığı, koşuşturduğu, direttiği, tükettiği, bozduğu tüm sistemin verdiği cevabı dinliyor. Bekliyor. Birleşiyor. Ayrışıyor. Yeninin tüm zorlayıcılığında, umut ediyor ve onun şarkısını dinliyor …

AYLA BİRİNCİ