Covid-19 salgını nedeniyle pandemi kavramıyla tanışan günümüz dünyası, yeni durumlara uyum sağlamaya çalışmak ile korkularının etkisindeki kaçınma/yok sayma davranışları arasında yaşamını devam ettirmeye çalışmaktadır. Bu süreç dünya için yeni bir durum olsa da şartların henüz yeterince belirli olmayışı, bu durumun kalıcı olup olmayacağının net olarak söylenemeyişi sebebiyle “Yeni Dünya” şeklindeki bir tanımlama/etiketleme için henüz erkendir. Elbette süreçte yaşanan her gelişme dünyayı yeni yollara sürükleyebilir, ancak bunun tam tersi de olabilir. Dünya pandemi sürecini atlatıp, alışılagelen düzenleriyle devam edebilir.

Yine de şu anda içinde bulunulan yeni durum bağlamında düşünüldüğünde, sınırlı süre için geçerli olacak olsa da…

Yeni dünyada “Ben”, eski “Ben”im.
Yeni dünyada “Biz”, uzaklaşarak yakınlaşmayı öğreniyoruz.
Yeni dünyada “Dünya”, aynı koca, yaşlı, karnı büyük, obur dünya olmaya devam ediyor.
Yeni dünyada “Dünyamız”, eskiden yeniye bir transformasyon süreci.
Yeni dünyada “Sanat”, insanlığı besleyen hayat damarlarından biridir.
Yeni dünyada “Sanatçı”, ışığı alnında ilk hisseden insandır (M. K. Atatürk).